Mnóstwo tematów o noclegi warszawa centrum. Nie czekaj!
Tadeusz Wojciech Wilczyński (ur. 27 października 1888 w Chotowej, zm. 4 kwietnia 1981 we Lwowie) – polski botanik, profesor, znawca flory Karpat Wschodnich.
Gimnazjum ukończył w Bochni, następnie studiował filozofię na Uniwersytecie Lwowskim (1908-1912), w Krajowej Szkole Ogrodniczej w Wólce Kapitańskiej pod Lwowem (1908-1909) i na Akademii Rolniczej w Dublanach (1912-1913). W 1915 uzyskał tytuł doktora. W latach 1912-1920 był asystentem w Stacji Chemiczno-Rolniczej na Akademii Rolniczej w Dublanach, w latach 1920-1922 asystentem Zakładu i Ogrodu Botanicznego przy Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie a w latach 1922-1929 asystentem (później adiunktem) Państwowej Stacji Botaniczno-Rolniczej we Lwowie. W późniejszych latach prowadził wykłady i ćwiczenia zarówno na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej (z botaniki w l. 1923-1927) jak i na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego (z botaniki i farmakognozji w l. 1932-1939). Na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego objął kierownictwo Zakładu Botaniki Farmaceutycznej i Ogrodu Doświadczalnego Roślin Lekarskich. Pracował także jako kustosz w dziale botanicznym Muzeum Przyrodniczego im. Dzieduszyckich we Lwowie.
Po zakończeniu I wojny światowej czynnie uczestniczył przy odbudowywaniu zniszczonej Stacji Botaniczno-Rolniczej na Pożyżewskiej w Czarnohorze, będącej Połoninowym oddziałem Stacji Botaniczno-Rolniczej we Lwowie. Wznowiła ona swoją działalność dopiero w 1923 roku.
Badał roślinność Karpat Wschodnich i Podola. Odkrył na tych terenach kilka nowych gatunków o dużym znaczeniu dla nauki.
Członek lwowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Botanicznego i Polskiej Akademii Umiejętności. Autor m.in. Zapisków florystycznych z Karpat Pokuckich, publikował m.in. w czasopiśmie Krajobrazy roślinne Polski (wydawnictwo Kasy Imienia Mianowskiego).
Po 1945 i wysiedleniu Polaków ze Lwowa udało mu się pozostać w mieście.
Był ostatnim żyjącym uczniem pioniera ochrony przyrody w Polsce prof. Mariana Raciborskiego. Swoje zbiory zgromadzone podczas pracy zawodowej przekazał do Instytutu Biologii PAN w Krakowie na potrzeby nauki polskiej.
Nigdy nie założył rodziny. Zmarł w samotności w mieście z którym związał niemal całe swoje długie życie - Lwowie i został pochowany na nekropolii Łyczakowskiej obok tysięcy innych wybitnych Polaków.
Bibliografia
- Biografia Tadeusza Wilczyńskiego w Wiadomościach Botanicznych autorstwa prof. Andrzeja Środonia